Σ’αυτόν τον κόσμο, που μόνος μου ζω, δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις
Πρόσφατα διαβάσαμε για επιχειρήσεις της αστυνομίας, “στα πλαίσια του γενικότερου σχεδιασμού για την πάταξη του φαινομένου της πειρατείας μέσω Διαδικτύου“. Πολλά γράφτηκαν, ακόμα περισσότερα ακούστηκαν, κάποια διαψεύστηκαν, άλλα σιωπηρά επιβεβαιώθηκαν. Το σίγουρο είναι ότι η χώρα μας σιγά σιγά μετατρέπεται από παράδεισο της παρανομίας σε κοινωνία νομιμότητας. Αφορμή για αυτή τη δημοσίευση δεν είναι αυτή καθαυτή η είδηση των διώξεων και των συλλήψεων (που έγιναν πριν 1 μήνα), αλλά το δελτίο τύπου με το οποίο παρουσιάστηκε η επιχείρηση στα μέσα και το κοινό.
Η εν λόγω ιστοσελίδα είχε 850.000 μέλη και δεχόταν καθημερινά 16.000.000 επισκέψεις… μεγάλη οικονομική ζημιά στις εταιρείες παράλληλα με την φοροδιαφυγή
Από πού προέρχονται αυτά τα στοιχεία; Από πού προκύπτει η φοροδιαφυγή; Όταν δεν υπάρχουν οικονομικές σχέσεις ή εμπορικές συναλλαγές, προφανώς δεν υπάρχουν φόροι. Το κριτήριο της φορολόγησης είναι είτε το κέρδος είτε η κατανάλωση. Εκτός κι αν η βουλή ψηφίσει να φορολογείται όποιος χρησιμοποιεί τον υπολογιστή του (όπως έγινε με τα κινητά τηλέφωνα), ο φόρος είναι ανύπαρκτος.
Σε ποια μελέτη αναφέρεται η αστυνομία; Από ποια εταιρεία; Και πώς υπολογίζεται το ποσοστό μιας παράνομης δραστηριότητας όταν δεν έχουν συλληφθεί ή διωχθεί ή έστω αναζητηθεί οι δράστες;
ΥΓ. Το πλήρες κείμενο του δ.τ. βρίσκεται στην ιστοσελίδα της ελληνικής αστυνομίας.
