Πολύ θα ήθελα να γράψω καήκαμε, αλλά… δυστυχώς ακόμα καιγόμαστε.
Και μέσα σε όλα, πρέπει να διεξαχθεί ο ποδοσφαιρικός αγώνας ΑΕΚ-Σεβίλλη. Το αίτημα της ΠΑΕ-ΑΕΚ για αναβολή του αγώνα δεν έγινε δεκτό από την UEFA. Ο καθένας με τον πόνο του θα σκέφτηκαν και αδιαφόρησαν. “Είναι οξύμωρο να μιλάμε για μπάλα, όταν οι συμπατριώτες μας παλεύουν για το βιος τους”, λεει δακρυσμένος ο Λυμπερόπουλος.
Έχω την εντύπωση ότι οι παιδότοποι αυξάνονται και πληθύνονται όπως τα videoclubs στα τέλη τηςδεκαετίας του 80, τα καταστήματα κινητής τηλεφωνίας στα τέλη της δεκαετίας του 90 κλπ. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι γιατί επιλέγουν οι γονείς να διασκεδάσουν τα τέκνα τους σε έναν κλειστό χώρο. Γιατί ελαττώθηκαν οι επισκέψεις στα πάρκα ή τις παιδικές χαρές του δήμου;
Αναρωτιέμαι αν αυτός που πραγματικά αισθάνεται την ανάγκη του παιδότοπου είναι το παιδί ή ο γονιός. Το παιδί μπορεί να γνωρίσει και να συναναστραφεί άλλα παιδιά το ίδιο καλά σε οποιονδήποτε χώρο. Το παιδί θα παίξει το ίδιο καλά σε οποιονδήποτε χώρο (εννοείται ότι καιρού επιτρέποντος η πρώτη επιλογή είναι το ύπαιθρο).
Εκτός κι αν γέμισαν οι παιδικές χαρές και δεν φτάνουν για όλους.
Κάποιος φίλος μου έλεγε τις προάλλες ότι ο γιος του αρρώστησε, επειδή ακριβώς η πεθερά του επιμένει να τον πηγαίνει στο πάρκο, όπου το 90% είναι παιδιά μεταναστών. Είναι αυτό δικαιολογία; Φοβόμαστε να παίζουν τα παιδιά μας με τα παιδιά του Αλβανού, του Ρώσου ή του Βούλγαρου; Σε έναν κλειστό χώρο, όπου συνωστίζονται δεκάδες παιδιά μέσα σε μια πλαστική κατασκευή είναι λιγότερο πιθανό να μεταδοθούν οι ασθένειες;
Θυμάμαι έναν καθηγητή παιδορθοπεδικής στο (τότε Κεντρικό) Νοσοκομείο "Γεννηματάς" στη Θεσσαλονίκη που έλεγε ότι το 5/6ωρο του δημοτικού σχολείου είναι έγκλημα για την ανάπτυξη των παιδιών: "2-3 ώρες την ημέρα φτάνουν. Τις υπόλοιπες, το παιδί πρέπει να παίζει στο ύπαιθρο, να κινείται, να τρέχει…".
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι θέλουν όλα τα παιδιά του κόσμου. Αυτό που ξέρω είναι ότι όποτε η κόρη μου βλέπει κούνιες, τραμπάλες, τσουλήθρες φωνάζει (σχεδόν υστερικά): "μπαμπά, γύρω-γύρω, γύρω-γύρω". Προφανώς, το "γύρω-γύρω" είναι alias για την παιδική χαρά ή για κάθε παιχνίδι που βρίσκεται εκεί.
Σήμερα έβαλα για πρώτη φορά το παιδικό κάθισμα στο αυτοκίνητο. Η κόρη μου ξετρελάθηκε, θέλει συνέχεια βόλτα με το αυτοκίνητο. Βέβαια, βόλτες ήθελε και πριν, αλλά σήμερα ήταν ιδιαιτέρως χαρούμενη.
Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί περιστασιακά ένα βρεφικό κάθισμα στο αυτοκίνητό του. Αν σκοπεύεις να το βάζεις και να το βγάζεις, ανάλογα με τις ανάγκες μετακίνησης, είναι τρομερά μεγάλος κόπος. Τουλάχιστον, έτσι νομίζω τώρα εγώ, που δεν έχω ακόμα συνηθίσει.
Όπως και να έχει, το μέλλον θα δείξει. Δεν άλλαξα οδηγική συμπεριφορά πάντως. Προσπαθώ να οδηγώ το ίδιο προσεκτικά όταν είναι το παιδί στο αυτοκίνητο, όπως και πριν, όταν την κρατούσε στην αγκαλιά η μαμά ή γιαγιά της.
Καλά μας ταξίδια, λοιπόν.
Υπάρχει και η δυνατότητα για δημοσίευση μέσω μυνήματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email) είτε από υπολογιστή με τον κλασσικό τρόπο, είτε από κινητό τηλέφωνο μέσω MMS.
Ακούγεται σχετικά ενδιαφέρον, καθώς μπορώ να στείλω οποιαδήποτε στιγμή κείμενο ή φωτογραφία, από όπου κι αν βρίσκομαι. Μένει να δούμε αν πράγματι λειτουργεί. Υποθέτω πως αφού βλέπω αυτό το μύνημά μου δημοσιευμένο, η υπηρεσία λειτουργεί όπως αναμένεται.
Καλή σας μέρα.
Ώστε το google αγόρασε το blogger? Δεν το ήξερα… Δε με χαλάει πάντως. Εδώ και αρκετό καιρό χρησιμοποιώ το account μου για πρόσβαση σε αρκετές υπηρεσίες και το θεωρώ μεγάλη ευκολία.
Εν πάσει περιπτώσει, αυτό είναι η πρώτη δημοσίευση σε αυτό το blog και σταματώ εδώ.
Η συνέχεια επί της οθόνης (εν καιρώ…)