Έτος: 2015

Κάποτε κάναμε μόνο εκλογές. Μετά μάθαμε τις δημοσκοπήσεις. Πρόσφατα το γυρίσαμε στα δημοψηφίσματα. Αλλάζουν οι καιροί…
Παλιά κάναμε απεργίες, πορείες, συγκεντρώσεις. Μετά μάθαμε τα petitions. Τώρα η μόδα είναι τα groups στο facebook. Αλλάζουν οι καιροί…

Ρατσισμό κατά των Ελλήνων καταγγέλλουν άνεργοι, φτωχοί και εξαθλιωμένοι Έλληνες με αφορμή την παροχή τροφής, στέγης, κλιματισμού και περίθαλψης στους πρόσφυγες που κατέκλυσαν τη χώρα: “Είμαστε Έλληνες που χρωστάνε στην εφορία, στο ταμείο, στο μπακάλη, στο μανάβη, στο χασάπη, είμαστε ανασφάλιστοι, δεν έχουμε θεωρημένο βιβλιάριο υγείας. Την ίδια στιγμή, χορηγείται περίθαλψη σε μετανάστες με τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΦΤΑ”

Μια απορία:
Όταν λέτε δικά ΜΑΣ, μήπως εννοείτε τα λεφτά εκείνων που πληρώνουν την εφορία που εσείς χρωστάτε, που πληρώνουν το ταμείο που εσείς χρωστάτε, τα λεφτά του μπακάλη που γράφει τα βερεσέδια σας και τα λεφτά των λοιπών γνωστών κορόιδων συνταξιούχων;

Σε σχόλιο κάτω από την ίδια ανάρτηση, μια κυρία γράφει ότι “γέμισε η Αθήνα λαθρομετανάστες επειδή δε γίνονται έλεγχοι στο αεροδρόμιο ούτε σφραγίζονται διαβατήρια ούτε σε ρωτάνε γιατί επισκέπτεσαι τη χώρα”.
Αυτά είναι τα κακά του διεθνισμού, μπαστάρδεψε η ράτσα και γεμίσαμε ξανθιές ρατσίστριες…

Άμα είμαστε ίσοι, τράβα κατούρα όρθια

Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα, με όρους ισότητας των 2 φύλων. Από τις πρωτόγνωρες αλλαγές της πρώτης σοσιαλιστικής μεταρρύθμισης του 1982 που έφερε η Αλλαγή έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Τα κόμματα εντάσσουν γυναίκες στα ψηφοδέλτιά τους λόγω της υποχρεωτικής ποσόστωσης και σήμερα υπάρχουν περισσότερες γυναίκες στη Βουλή από ποτέ.

Απέναντί μας (ή δίπλα μας) υπάρχει μια αχανής ασιατική μουσουλμανική υπανάπτυκτη χώρα με συντηρητική κυβέρνηση στα όρια της θρησκοληψίας. Μια χώρα όπου σήμερα διεξάγονται εκλογές. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, συμμετέχει με τα δικά του ψηφοδέλτια σε όλη τη χώρα στις εκλογές. Και οι 550 υποψήφιοί του είναι γυναίκες (το 60% εργάτριες). Με αυτόν τον τρόπο θέλει να συμβολίσει την πάλη για τα δικαιώματα των γυναικών, και κυρίως των εργαζομένων, ενάντια στη διπλή εκμετάλλευση.

Εμείς, βέβαια, ζούμε σε μια αναπτυγμένη προοδευτική ευρωπαϊκή χώρα, με αριστερή (εσχάτως) κυβέρνηση, όπου τα ζητήματα αυτά έχουν διευθετηθεί εδώ και δεκαετίες και εννοείται ότι δεν υπάρχει λόγος (ούτε καν συμβολικός) για πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση.