Η απάτη των ασφαλειών

Δεν υπάρχει εποπτεία της αγοράς σε αυτή τη χώρα;
Δεν υπάρχει ένας εισαγγελέας σε αυτή τη χώρα;
Δεν υπάρχει καμμιά προστασία για τον καταναλωτή;

Ε λοιπόν, όχι, προστασία του καταναλωτή δεν υφίσταται. Ο καθένας πουλάει ό,τι θέλει και κάνει ό,τι θέλει, χωρίς να σέβεται τις συμβατικές υποχρεώσεις του, ούτε και τους νόμους. Αν θέλεις να βρεις το δίκαιο σου πρέπει να ακολουθησεις τη δικαστική οδό, με όσα σε κόπο, χρόνο και χρήμα αυτό συνεπάγεται. Και η πολιτεία αμέριμνη παρακολουθεί την “αγορά”… μια αγορά όπου νόμος είναι το δίκαιο του ισχυροτέρου.
Ήθελα μικτή ασφάλεια για να έχω ήσυχο το κεφάλι μου. Πλήρωσα τα ασφάλιστρα που μου ζήτησαν και πήρα το συμβόλαιο στα χέρια μου. Ένα συμβόλαιο το οποίο έγραφε ότι με καλύπτουν για ίδιες ζημίες μέχρι το ποσό των 16500 ευρώ, πολύ λιγότερο από την αξία κτήσης, αφού ήταν ήδη 13 μήνες στην κυκλοφορία.  Πριν περάσει ένας μήνας, είχα τροχαίο ατύχημα με μεγάλη ζημιά του αυτοκινήτου, ευτυχώς χωρίς σωματικές βλάβες.
Έχω μείνει 3 μήνες χωρίς αυτοκίνητο για να μάθω ότι δεν προτίθενται ούτε να το επισκευάσουν αλλά ούτε και να με αποζημειώσουν, αφού η ζημιά είναι όσο κι η αξία του: 12000 € μόλις. Θέατρο του παραλόγου ή συνειδητή εξαπάτηση; Πώς φτάνουμε από τα 16500 στα 12000 μέσα σε ένα μήνα;
Δυστυχώς, η αποζημείωση υπολογίζεται στην τρέχουσα εμπορική αξία του αυτοκινήτου. Θέμα προσφοράς και ζήτησης λοιπόν. Ασφαλίζεις την περιουσία σου, πληρώνεις ασφάλιστρα αντίστοιχα με την εκτίμηση της ασφαλιστικής, αλλά αν χρειαστεί να σε αποζημειώσουν, δίνουν μόνο το ποσό που αντιστοιχεί στην εμπορική αξία άλλων παρόμοιων αλλά όχι του δικού σου οχήματος. Πώς μπορεί να υπολογίζονται στην ίδια τιμή αυτοκίνητα, όταν το ένα είναι 8 μήνες παλαιότερο, με 30.0000 περισσότερα, διαφορετικό εξοπλισμό, διαφορετικές ανάγκες για μετρητά του ιδιοκτήτη;
Αντιπρότεινα ότι δεν είναι δυνατόν να πέσει τόσο πολύ η αξία, λόγω παλαιότητας, μέσα σε λιγότερο από μήνα.  Είπα ότι δεν είναι δυνατόν να μειωθεί η αξία του οχήματος τόσο πολύ, επειδή (εξαιτίας τους) καθυστέρησε η πραγματογνωμοσύνη και ο έλεγχος 3 μήνες. Σε κάθε περίπτωση είχα ένα συμβόλαιο που δεσμεύει και τις 2 πλευρές και σε αυτό το συμβόλαιο υπήρχε συγκεκριμένο ύψος κάλυψης ζημιών και κατά συνέπεια δεν τίθεται θέμα εκτίμησης, αφού είχε ήδη γίνει λίγες μέρες νωρίτερα. Όσο για την καθυστέρηση πληρωμής, δεν τίθεται θέμα έντοκης καταβολής: αν θέλω το δίκαιο μου, πρέπει να πάω στα δικαστήρια. Όταν ζήτησα την απάντηση της ασφαλιστικής γραπτώς, ενημερώθηκα ότι δεν το κάνουν ποτέ.
Η ευκολία της αναφοράς “στα δικαστήρια” από πλευράς τους, με έπεισε ότι χρησιμοποιούν τον όρο περισσότερο ως μπαμπούλα εκφοβισμού, παρά λόγω σεβασμού στην απονομή δικαιοσύνης. Περιμένουν να παραιτηθεί ο πελάτης των δικαιωμάτων του, παρά να εμπλακεί σε μια ατέρμονα δικαστική διαμάχη.

Το τι άκουσα αυτό το διάστημα από κάθε εμπλεκόμενο (ασφαλιστή, πράκτορα, εκτιμητή, ελεγκτή και λοιπούς υπαλλήλους της ασφαλιστικής) δεν περιγράφεται. Το μόνο για το οποίο είμαι πλέον σίγουρος, είναι ότι όλο το κύκλωμα είναι μια απάτη. Εγώ το έμαθα τώρα που έμπλεξα. Άλλοι μπορεί επίσης να μην έχουν ιδέα. Το κράτος δικαιούται να μη γνωρίζει τίποτα; Δικαιούται να μένει αμέτοχο;