Άμα είμαστε ίσοι, τράβα κατούρα όρθια
Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα, με όρους ισότητας των 2 φύλων. Από τις πρωτόγνωρες αλλαγές της πρώτης σοσιαλιστικής μεταρρύθμισης του 1982 που έφερε η Αλλαγή έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Τα κόμματα εντάσσουν γυναίκες στα ψηφοδέλτιά τους λόγω της υποχρεωτικής ποσόστωσης και σήμερα υπάρχουν περισσότερες γυναίκες στη Βουλή από ποτέ.
Απέναντί μας (ή δίπλα μας) υπάρχει μια αχανής ασιατική μουσουλμανική υπανάπτυκτη χώρα με συντηρητική κυβέρνηση στα όρια της θρησκοληψίας. Μια χώρα όπου σήμερα διεξάγονται εκλογές. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, συμμετέχει με τα δικά του ψηφοδέλτια σε όλη τη χώρα στις εκλογές. Και οι 550 υποψήφιοί του είναι γυναίκες (το 60% εργάτριες). Με αυτόν τον τρόπο θέλει να συμβολίσει την πάλη για τα δικαιώματα των γυναικών, και κυρίως των εργαζομένων, ενάντια στη διπλή εκμετάλλευση.
Εμείς, βέβαια, ζούμε σε μια αναπτυγμένη προοδευτική ευρωπαϊκή χώρα, με αριστερή (εσχάτως) κυβέρνηση, όπου τα ζητήματα αυτά έχουν διευθετηθεί εδώ και δεκαετίες και εννοείται ότι δεν υπάρχει λόγος (ούτε καν συμβολικός) για πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση.
