…τα βλέπω όλα μαύρα.
Θέλω μια κούπα με καφέ και 4 τσιγάρα
Νίκος Παπάζογλου
Σηκώθηκα νωρίς το πρωί και προσπαθώντας να ενημερωθώ σωστά μέσω των εφαρφογών του iphone, διαπίστωσα ότι έγιναν φοβερά και τρομερά πράγματα το σαββατοκύριακο.
Ένας μεσήλικας αποφάσισε ότι αφού αγγίζει την τελειότητα, μπορεί να αγγίζει και τον κώλο (και όχι μόνο) κάποιου πιτσιρικά που θέλει να παίζει μπάλα.
Ένας παππούς αποφάσισε να καθαρίσει τη γειτονιά στο τόπο των καλοκαιρινών διακοπών του, πυροβολώντας και σκοτώνοντας όλους τους ενηχλητικούς γείτονες.
Μερικά μπάσταρδα αποφάσισαν ότι επειδή είναι μάγκες και καραμπουζουκλήδες, πρέπει να πλακώσουν στις φάπες έναν άλλο παππού, τον προπονητή της ομάδας τους.
Κάποια άλλα λαμόγια αρνούνται πεισματικά να ανοίξει το κλειστό επάγγελμά τους, ενώ θεωρούν υγιή ανταγωνισμό το άνοιγμα όλων των άλλων επαγγελμάτων.
Ας μου κάποιος λοιπόν… γιατί πρέπει να ξυπνάμε το πρωί; Γιατί να χάνουμε το χουζούρι μας αφού η Μπανανία μας δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ; Γιατί να καταστρέφουμε την τσέπη και την υγεία μας πίνοντας καφέδες και τσιγάρα, όταν το μόνο κέρδος από το ανοιγμένο πλέον μάτι, είναι να βλέπουμε καθαρά σε τι κόσμο ζούμε…
