Διαδίκτυο και ευρυζωνικότητα και διείσδυση και ποσοστά και τρίχες κατσαρές.
Δεν είναι για μας αυτά. Τι να το κάνω το κινητό μου (που μπορεί να αντικαταστήσει τον υπολογιστή μου), αν δεν έχει σήμα για να πάρω τηλέφωνο; Τι να το κάνω το broadband στο γραφείο και τις online υπηρεσίες όταν κλατάρουν οι NS και το domain μας δεν υπάρχει στο internet? Δέχομαι μοιρολατρικά ότι μηχανήματα είναι, χαλάνε. Αλλά απαιτώ ενημέρωση. Απαιτώ να ο υπεύθυνος να ανακοινώσει το λόγο της βλάβης, ακόμα κι αν δεν υπάρχει ETA αποκατάστασης. Στην χειρότερη περίπτωση, περιμένω κάποιος να αναγνωρίσει (παραδεχτεί) τη δυσλειτουργία.
Έπεσε το μάτι μου τυχαία πάνω στις πρόσφατες αποφάσεις του ΕΣΡ. Ανεξάρτητη αρχή, 5-6 σύμβουλοι που αποφασίζουν και διατάσσουν για το παρόν της τηλεόρασης στην Ελλάδα. Κάποιες απόψεις τους μοιάζουν με εμμονές, αλλά τους καταλαβαίνω. Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι η λογική με την οποία αποφασίζεται το ύψος του προστίμου για κάθε παράβαση. Υποθέτω ότι παίζουν ρόλο, εκτός από την βαρύτητα της παραβάσεως, το ποσοστό τηλεθέασης, το μέγεθος της διαφημιστικής δαπάνης, το ύψος της επένδυσης που έχει πραγματοποιηθεί αλλά και προηγούμενες κυρώσεις με αποφάσεις του ΕΣΡ.
Διαπίστωσα ότι τηλεοπτικός σταθμός πανελλήνιας εμβέλειας με 10% τηλεθέαση, επένδυση 8 εκατομμύρια ευρώ, διαφημιστική δαπάνη πάνω από 80 εκατομμύρια ευρώ και περισσότερες από 100 προηγούμενες κυρώσεις, τιμωρήθηκε με το αστρονομικό ποσό των 50.000 €
Σε άλλη απόφαση, για τοπικό τηλεοπτικό σταθμό αποφασίζεται: “λαμβανομένης υπόψη της βαρύτητος της παραβάσεως και του εκ 900.000 ευρώ ύψους επένδυσης, ενδείκνυται όπως το πρόστιμο καθορισθεί στο ποσό των 15.000 ευρώ“.
Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί τιμωρείται με 15.000 € ένα τοπικό καναλάκι και με 50.000 € ένα γνωστό πανελλαδικό που παραβαίνει τους κανόνες κατά σύστημα; Ξέρω, με την απορία θα μείνω…
Τα πήρα άγρια στο κρανίο με τις παπαριές και τις αερολογίες του blog troktiko. Προσωπικές απόψεις, ανακρίβειες, προπαγάνδα, άνοστο χιούμορ και εκβιασμοί. Βλέπει κανείς μέσα σ’αυτά την έννοια «δημοσιογραφία»;
Παρ’ όλα αυτά, οι συντάκτες θεωρούν εαυτούς δημοσιογράφους και αυτό που κάνουν ενημέρωση. Κέρδισαν επισκεψιμότητα προσφέροντας υπηρεσίες κλειδαρότρυπας. Έχοντας πρόσβαση στις δημοσιογραφικές πληροφορίες, είναι εύκολο να δημοσιεύεις ονόματα, όταν τα μέσα δεσμεύονται να διατηρήσουν την ανωνυμία. Είναι εύκολο να λες μεγάλα λόγια, να το παίζεις τιμητής των πάντων, να κατηγορείς, να χλευάζεις, να λοιδωρείς, να λασπολογείς, να εκβιάζεις… όταν είσαι ανώνυμος.
Αυτό όμως δεν είναι δημοσιογραφία κύριοι. Είναι αλητεία. Ο δημοσιογράφος μπορεί να μην αποκαλύπτει τις πηγές του, μπορεί να κρατήσει μυστική και τη δική του ταυτότητα, αλλά οφείλει να φοράει παντελόνια. Χωρίς να έχω κάτι προσωπικό με όσες κυρίες προτιμούν τις φούστες, καταγγέλω το διαχειριστή του troktiko ότι δεν φοράει παντελόνια· περισσότερο φαίνεται να προτιμά τη σκιά (σκιά έγραψα, όχι συκιά).
Φαγώθηκαν κάποιοι γιατί η ΕΣΗΕΑ αποφάσισε το αυτονόητο, να συμμετέχει στη γενική πανελλαδική απεργία. Τάχα ενδιαφέρονται να καλυφθεί δημοσιογραφικά η απεργία.
Δεν ντρέπεστε ρε καναπεδάκηδες που θέλετε να μάθετε τα πάντα από την τηλεόραση; Όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για το μέλλον του, σηκώνεται και συμμετέχει στην πορεία, στις συγκεντρώσεις, φωνάζει, αγωνίζεται. Η πορεία δεν είναι show να το απολαύσεις με πίτσα και coca cola.
Παραπονιέται κάποιος γιατί πλήρωσε 5 ευρώ για ένα καφέ στη Μύκονο. Ο άλλος γκρινιάζει επειδή πλήρωσε 4,5 ευρώ για μια ξαπλώστρα στην Κρήτη. Ο τρίτος γιατί τον έβαλαν να καθίσει στη γωνία σε άδειο μαγαζί…
Η τελευταία μόδα στα “blogs” είναι οι καταγγελίες με συνημμένη απόδειξη. Στην εποχή του internet, μπορούν όλοι να γράψουν ό,τι θέλουν (όπως κάνω κι εγώ τώρα). Πόσο δίκαιο έχουν όμως;
Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους;
Αφού δεν έχετε άνεση, γιατί πρέπει ντε και καλά να παραστήσετε τους μάγκες; Ποιος σας είπε ότι είναι “υποχρέωση του επιχειρηματία να συμβάλει στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της χώρας μας”; Μόνο ο ανόητος παραγγέλνει χωρίς να γνωρίζει τις τιμές. Ειδικά σε τουριστικές περιοχές, που εκ των πραγμάτων είναι ακριβότερες, λόγω εποχής.
“Δε θα ξαναπάω στη Μύκονο”, δήλωσε ο ματζίρης. Μα τι νομίζεις ότι είναι οι διακοπές στα νησιά; Αν ζορίζεσαι, πήγαινε στην κατασκήνωση του δήμου. Ή έστω το ταπεράκι σου και σ’άλλη παραλία.
