Οι πιο συχνές έννοιες στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Στην πιο συνηθισμένη μορφή τους, αντιστοιχούν στους διεφθαρμένους πολιτικούς και τους ηλίθιους ψηφοφόρους.
Πρέπει να ομολογήσω ότι ακόμα κι αν εξαιρέσω τον εαυτό μου, με προσβάλλει κι εμένα ο χαρακτηρισμός αυτός. Είναι χυδαίο να κατηγορείται ο λαός ως ανόητος για τα λάθη που διέπραξαν οι πολιτικοί.
Καθημερινά διαβάζω στο διαδίκτυο άρθρα και σχόλια όπου κατηγορείται ο ΓΑΠ, η Κυβέρνηση, το ΠαΣοΚ για τη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Κανείς δεν αμφιβάλλει για τις ευθύνες όλων αυτών, είναι όμως οι μόνοι που εθύνονται;
Βαρέθηκα τους ηλίθιους που προσπαθούν καθημερινά να μας πείσουν ότι για το χάλι μας φταίει η εβραϊκή καταγωγή της προγιαγιάς του πρωθυπουργού. Βαρέθηκα τους ηλίθιους που πιστεύουν ότι το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στα ύψη λόγω της αθρόας έλευσης λαθρομεταναστών. Βαρέθηκα τους ηλίθιους που πιστεύουν ότι η ΝΔ και ο Σαμαράς μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση, χωρίς να πεινάσει κανείς, χωρίς δάνεια, χωρίς ΔΝΤ, χωρίς μνημόνια. Πόσο μαλάκας μπορεί να είναι κάποιος για να πιστεύει ότι δεν υπάρχει σάλιο στην αγορά επειδή φταίει ο Τζέφρυ ή ο Τσίπρας;
Τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια, τίποτα δε σε δίδαξε η ζωή πανηλίθιε οπαδέ;
Αυτά τα ψέματα τα ακούμε κάθε φορά πριν τις εκλογές: “εμείς θα διαχειριστούμε την κρίση καλύτερα”. Παπάρια διαχείριση. Άλλοι έβρισκαν τα λεφτά από τοκογλύφους, άλλοι ξεπουλώντας το κορμί μας. Πουτάνες και νταβατζήδες, αυτοί κάνουν κουμάντο σε αυτόν τον τόπο.
