Ναι κύριε Πάγκαλε, νομίζω μαζί τα φάγατε (και δεν εννοώ μόνο τα γιαούρτια).
Αν είχαμε συμφωνήσει να μαδήσουμε την κρατική περιουσία συνεταιρικά, τότε θα μπορούσατε να πείτε ότι τα φάγαμε μαζί. Αν με διορίζατε στο δημόσιο και έπαιρνα κι εγώ 7.000€ το μήνα (όσα κι εσείς δηλαδή), τότε θα μπορούσατε να πείτε ότι τα φάγαμε μαζί. Αν έπαιρνα κι εγώ ποσοστό από τις μίζες της Siemens, τότε θα μπορούσατε να πείτε ότι τα φάγαμε μαζί. Αν, αν, αν…
Δεν έγινε όμως έτσι. Ούτε με δωροδοκήσατε, ούτε μαζί τα φάγαμε. Οι πολιτικοί για χρόνια εξαγόραζαν συνειδήσεις πληρώνοντας τον ψηφοφόρο (χρησιμοποιώντας την περιουσία τους ή επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό). Δε φταίνε οι ψηφοφόροι όμως για την κατάντια των κρατικών ταμείων. Εκείνοι που έκαναν κουμάντο, εκείνοι που προεκλογικά υπόσχονταν από τα μπαλκόνια ότι γνωρίζουν τον τρόπο διοίκησης ή διαχείρισης της χώρας, εκείνοι που βούτηξαν το χέρι στο μέλι, εκείνοι φταίνε. Οι ψηφοφόροι απλά διαπραγματεύτηκαν την αξία της “ελεύθερης” γνώμης τους.
